بررسی مقایسه تاثیر دو نوع بازخورد “کتبی” و “کتبی شفاهی” در ارزیابی تکوینی بر مهارت تفسیر گازهای خون شریانی در پرستاران بخش مراقبت ویژه

مقدمه: در فرآیند آموزش مداوم، پرستاران به عنوان یکی از مهمترین مخاطبان در محیط های بیمارستانی نیازمند توسعه آموزش و فراگیری به منظور ارتقاء عملکرد خود هستند. پژوهش حاضر بر اساس نیاز یادگیری مناسب و عمیق پرستاران بخش مراقبت های ویژه به مهارت تفسیر گازهای خون شریانی در مراقبت از بیماران بدحال و تأثیر ارزیابی تکوینی همراه با ارائه بازخورد مناسب در ایجاد این مهارت انجام شده است. روش کار: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی است که در آن، 90 نفر از پرستاران شاغل به کار در بخش های مراقبت های ویژه سه بیمارستان شرکت کردند. نمونه های این پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند. مهارت تفسیر گازهای خون شریانی پرستاران قبل و بعد از اجرای مداخله آموزشی اندازه گیری شد. سپس یافته ها با کمک روش های آماری توصیفی و استنباطی توسط نرم افزار spss نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمرات پیش آزمون در گروه بازخورد کتبی شفاهی، در گروه بازخورد کتبی 27/2 ± 93/12 و در گروه کنترل 51/2 ± 43/12 بود. همچنین بین سه گروه در ابتدای مطالعه اختلاف معنی داری وجود نداشت (157/0 = p)، و میانگین پس آزمون در گروه بازخورد کتبی شفاهی 58/1 ± 33/20، و درگروه بازخورد کتبی 84/1 ± 40/18، و در گروه کنترل 56/1 ± 96/15 بود. پس از انجام مداخله میانگین نمرات گروه ها با هم اختلاف معنی داری داشت (001/p < 0). نتیجه گیری: استفاده از ارزیابی تکوینی همراه با ارائه بازخورد کتبی و شفاهی در فراگیران، می تواند موجب بهبود مهارت تفسیر گازهای خون شریانی شود. بنابراین پیشنهاد می شود از ارزیابی تکوینی همراه با ارائه بازخورد کتبی و شفاهی در برنامه های آموزشی استفاده شود.